Wojskom lotniczym Indii brakuje pół tysiąca przeszkolonych pilotów.
Informacja podana przez marszałka lotnictwa, Norman A.K. Browne, nie jest niczym nowym. O poruszanym problemie Bharatiya Vāyu Senā (wojsk lotniczych Indii) mówi się bowiem już od lat. W chwili obecnej ten rodzaj indyjskich sił zbrojnych ma niedobór około 500 pilotów wojskowych.
Jednym z powodów tego stanu rzeczy jest zacofany i niedofinansowany system szkolenia Bharatiya Vāyu Senā. Większość programów szkoleniowych realizowana jest na terenie głównej akademii wojsk lotniczych w Dindigul na terenie stanu Tamilnadu na południu kraju.
Obecnie Bharatiya Vāyu Senā są w stanie szkolić 485 pilotów wojskowych rocznie (Hindusi już szkolą się na PC-7, 2013-07-15, HJT-36 wciąż niedopracowany, 2013-10-10). To zdecydowanie za mało jak na wymogi tego rodzaju sił zbrojnych. Ogłoszone niedawno przez A.K. Browne plany zakładają rozbudowę infrastruktury szkoleniowej, tak by rocznie móc przygotowywać do służby 700 lotników.
Jednak to nie tylko zaplecze szkoleniowe jest przyczyną omawianego problemu. Nie mniej ważnym czynnikiem jest coraz częstsze rezygnowanie pilotów ze służby i szukanie przez nich zatrudnienia na rynku cywilnym (Wojskowi piloci do cywila?, 2013-01-03). Powodem są względy finansowe, a często także brak możliwości utrzymywania lub podnoszenia umiejętności, już w okresie regularnej służby.
Brak odpowiednio licznej kadry pilotów, a także mocno niedoskonały system szkoleniowy dają o sobie znać przy okazji kolejnych wypadków lotniczych z udziałem indyjskich statków powietrznych. Wystarczy wspomnieć, że w ciągu ostatnich 3 lat wojska lotnicze Indii utraciły 40 samolotów wojskowych (40 statków powietrznych w 3 lata, 2013-08-06). Dla porównania, niebojowe straty Hankook Kong Goon (wojsk lotniczych Republiki Korei) to zaledwie 35 samolotów w ciągu 13 lat (Niebojowe straty lotnicze Korei Południowej, 2013-10-22).