Inspektorat Uzbrojenia kierowany w 2017 przez płk Dariusza Plutę (został wyznaczony na to stanowisko 16 grudnia 2016, zastępując gen. Adama Dudę, Nowy szef Inspektoratu Uzbrojenia, 2016-12-19) przedstawił publicznie podczas II Forum Bezpieczeństwa Morskiego Państwa nowy harmonogram zadań i zamówień związanych z programem modernizacji technicznej Marynarki Wojennej RP, według planu finansowego MON zatwierdzonego przez MON 7 października 2016.
Program obejmuje lata 2013-2022. Przy czym wiele dużych i skomplikowanych projektów budowy okrętów zakończyć się ma po 2022. W sumie program obejmuje 22 projekty konstrukcyjne, w wyniku których Marynarka Wojenna RP wzbogacić się powinna o 30 różnych jednostek pływających – od kutrów transportowo-holowniczych po okręty podwodne. W l. 2013-2022 na realizację programu Zwalczanie zagrożeń na morzu zaplanowano ponad 13 mld zł (Nowy PMT, 2016-10-19).
Inspektorat Uzbrojenia poinformował, że do 2018 zakończone mają zostać dostawy sprzętu dla Morskiej Jednostki Rakietowej, co oznacza utworzenie drugiego dywizjonu rakietowego MW RP złożonego z 6 wozów rakietowych, 24 pocisków NSM, 2 stacji radiolokacyjnych i 3 wozów dowodzenia (Obsługa techniczna RBS 15 Mk 3, 2016-10-06). Podano także terminy wprowadzenia do linii poszczególnych jednostek:
– Nowoczesny niszczyciel min ze stali małomagnetycznej – ORP Kormoran – wraz z towarzyszącymi mu systemami wykrywania, działania i broni podwodnej – 31 marca 2017. Aktualnie odebrano 12 z 13 etapów budowy okrętu (Nowe wyzwania dla CTM, 2016-12-07, Próby Kormorana , 2016-08-10);
– Okręt patrolowy ORP Ślązak – planowany na 2016 – IU szacuje zakończenie procesu budowy na 2018 (Wodowanie ORP Ślązak, 2015-07-03);
– Okręt obrony wybrzeża Miecznik (długość – ok. 100 m, wyporność – ok. 2600 t, zasięg – do 6000 Mm, armaty: 76-mm i 30-mm, uzbrojenie rakietowe przeciwlotnicze i przeciwokrętowe, lądowisko dla śmigłowców do 11 t) – pierwotnie planowany na 2017, IU szacuje wprowadzenie pierwszej z 3 jednostek na 2024;
– Okręt patrolowy z funkcją niszczenia min Czapla (długość – ok. 100 m, wyporność – ok. 1700 t, zasięg – powyżej 6000 Mm, armaty: 76-mm, 35-mm, 30-mm, uzbrojenie rakietowe przeciwlotnicze i przeciwokrętowe, lądowisko dla śmigłowców do 11 t) – pierwotnie planowany na 2020, IU szacuje wprowadzenie pierwszej z 3 jednostek na 2022 (Miecznik i Czapla częściowo odtajnione, 2013-07-11);
W maju 2016 w Aneksie nr 1 do Studium Wykonalności programów Czapla i Miecznik przesłanym MON wskazano na konieczność zmiany lidera Konsorcjum PGZ i Stoczni Marynarki Wojennej z uwagi na utracenie zdolności zarządzania dużymi projektami. 29.07.2016 minister obrony narodowej zaakceptował odwołanie zaproszenia. Obecnie IU ponownie przygotowuje Zaproszenie do negocjacji, które ma pozwolić na podpisanie umowy w 2017. Postępowanie zostanie wznowione po redefinicji wniosku o ocenę występowania PIBP (Podstawowego Interesu Bezpieczeństwa Państwa).
– 3 okręty podwodne nowego typu (program Orka). Planowano wprowadzenie do linii w 2022, obecnie – 2024– 25. Wg IU nie ustalono jeszcze trybu pozyskania okrętów podwodnych i ich uzbrojenia rakietowego. Jedną z opcji jest wspólny zakup z Norwegią lub też samodzielne ich pozyskanie w trybie konkursowym (Porozumienie Saaba i PGZ, 2016-10-26);
– Program Holownik – 6 jednostek o wyporności 350 t, uciągu 35 t i autonomiczności 5 dób. Dostawa pierwszej jednostki w 2018, reszty do 2020. Dokonano wyboru najkorzystniejszej oferty – Remontowa Shipbuilding. Podpisanie umowy planowane na 1. kw. 2017;
– Program Supply – 2 zbiornikowce paliwowe o wyporności 350 t, prędkości maks. 20 w., autonomiczności 5 dób i zdolności zaopatrywania jednostek metodą burtową. IU planuje pozyskanie pierwszego w 2020, a drugiego – po 2022;
– Program Ratownik – w związku z planowanym wycofaniem 2 jednostek ratowniczych proj. 570 w l. 2019 i 2020, IU przewiduje nabycie 2 okrętów ratowniczych o długości do 120 m, wyporności do 8000 t i prędkości maks. do 25 w. oraz autonomiczności 5 dób, z lądowiskiem dla śmigłowców. Dostawy okrętów mają być zharmonizowane z budową nowych okrętów podwodnych. Jednostki Ratownik mają ubezpieczać ich działania. Pierwszy planowany jest na 2023;
– Program Delfin – okręty rozpoznania elektronicznego mają przynieść zdolność ciągłego śledzenia i monitorowania działań sił morskich innych państw w czasie rzeczywistym. Pozyskanie – do 2022;
– Program Marlin – budowa okrętu wsparcia działań sił połączonych. Jednostka ma transportować ludzi, sprzęt i zaopatrzenie w rejon działań operacyjnych. Ma mieć możliwość przerzutu batalionowej grupy zadaniowej Wojsk Lądowych, sił specjalnych, zdolność ewakuacji i uczestnictwa w operacjach humanitarnych. Pozyskanie – do 2026;
– Program Transhol – budowa 9 małych okrętów transportowych, holowniczych, komunikacyjnych oraz cumowniczych, które także mogą być wykorzystane do przerzutu specjalnych grup operacyjnych. IU przygotował już dokumentację postępowania przetargowego. Wprowadzenie do linii – do 2021;
– Program Bałtyk – budowa okrętu wsparcia logistycznego, zdolnego do działań sojuszniczych w rejonach odległych od własnych baz oraz portów państw NATO. Możliwość zaokrętowania do 100 osób z dodatkowym wyposażeniem i sprzętem. Planowane wprowadzenie do linii – 2022, jednak z powodu braku środków w planie modernizacji technicznej nie uruchamia się postępowania;
– Program Murena – budowa serii małych, uderzeniowych okrętów rakietowych, które miałyby wejść do linii w l. 2027-2030. Wstępna faza projektu – 2020;
– Program Kijanka – Planowany zakup 10 bezzałogowych autonomicznych systemów wykrywania i zwalczania min morskich, które powinny być sterowane z pokładu okrętów typu Czapla. Dostawy – do 2030;
– Program Demag – zakup i wykorzystanie brzegowej stacji demagnetyzacji okrętów i pomiaru ich pól fizycznych. Rozpoczęto fazę wstępną projektu, który ma się zakończyć pozyskaniem całego systemu do 2022.